Vader zet zijn rijwiel op de standaard, tilt zijn zoon uit het voorzitje en kijkt oplettend in het rond. Prima ambiance voor ’n kiekje. Met het hoofd in de nek gaat hij op zoek naar de zon en snuift een teug frisse parklucht naar binnen.
De camera komt uit het leren tasje, de belichtingsmeter uit de broekzak. Licht bewolkt, zestien graden. Vaders hand bedekt de sensor, het rode naaldje van de meter valt terug. Hand weer weg, een laatste blik op de cijfers. Even de neus snuiten, daarna klapt de camera open. Diafragma nauwkeurig instellen en via een blik op het matglas op jacht naar scherpte.
Hij zoekt zijn zoon via dat matglas. Even niet opgelet, maar gelukkig, daar staat de kleuter braaf naast zijn herenfiets. Tien mollige vingertjes rommelen wat aan het rijwiel. Of hij nú even bij pappa wil komen. Het ventje waggelt het kader in.
Een echte hobbyfotograaf met een zoon die niet snel teleurstelt. Goed stilstaan of -zitten, geduldig de lens in kijken terwijl zijn vader eindeloos lang aan de knoppen friemelt, dat kan-ie allang. Nu mag hij voor de foto bij die put daar gaan kijken, op dat rooster is het gemakkelijk scherpstellen.
Het rechterknuistje zakt naar beneden, blijft doodstil boven het putdeksel hangen. Nog één keer mooi in de lens kijken, ondertussen gaat het mollige handje open: plop…
Vaders fietssleutel.
Schrijfster en beeldend kunstenaar Margit Willems deelt foto’s met ons uit haar verzameling en die van anderen. Meer fotokeuzes van Willems zijn te vinden op de Facebook-pagina K Wispelaer Zetkrant.